Obowiązek koszenia traw i niszczenia

chwastów na gruntach rolnych.

Właściciele, zarządcy, użytkownicy wieczyści oraz dzierżawcy i posiadacze gruntów rolnych zobowiązani są do wykaszania traw i niszczenia chwastów na swoich nieruchomościach. Likwidacja chwastów powinna być przeprowadzona co roku systematycznie w okresie wegetacyjnym: od wiosny do wczesnej jesieni.

Obowiązek zwalczania chwastów oraz jego egzekwowanie wynika z ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 2409).

We wspomnianej ustawie nie ma, co prawda, wprost nakazu wykaszania traw i chwastów, ale zaniechanie tego obowiązku może (i w praktyce jest) postrzegane jako forma degradacji gruntów powodująca utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów, do rekultywacji których na własny koszt zobowiązany jest każdy właściciel gruntów stanowiących użytki rolne oraz każdy kto ten stan spowodował – a to już jest uregulowane w ustawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 13 sierpnia 2013 roku, sygn. akt: II SA/Bd 355/13,w którym stwierdził, że: " (…) brak ochrony gruntu przed chwastami jest jedną z form jego degradacji i uzasadnia stosowanie nakazów określonych w przepisie art. 15 ust. 5 cyt. ustawy ". Za taką kwalifikacją przemawiać może w szczególności treść wyżej wskazanego przepisu art. 15 ust. 5 cyt. ustawy, w którym przywołuje się naruszenie przepisów dotyczących ochrony roślin przed chwastami jako jeden z rodzajów degradacji gruntu.

Jednocześnie, mimo intensywnie prowadzonej akcji uświadamiającej nadal zdarzają się przypadki stosowania degradujących pseudozabiegów wypalania łąk i ogrodów z uschłych traw i to na dodatek w okresie największego zagrożenia pożarowego – co jest karalne zgodnie z art. 131 pkt 12 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2015 r., poz. 1651 z póź. zm.).

"Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu albo grzywny ".